จากเหตุการณ์ดังกล่าวนั้นทำให้ในทุก ๆ วันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ของทุกปีจึงเป็นวันที่คริสตศาสนิกชนทั้งหลายร่วมรำลึกถึงความเสียสละของบาทหลวงวาเลนไทน์ ที่มีหัวใจปรารถนาดีต่อผู้อื่นโดยปราศจากความต้องการผลตอบแทนใด ๆ.... ดังนั้น การแสดงออกที่ถูกต้องอันควรที่จะเกิดขึ้นในวันวาเลนไทน์นั้นควรจะเป็นการมอบความรักความปรารถนาดีให้แก่เพื่อนมนุษย์อย่างไม่มีประมาณ ด้วยความปรารถนาให้ผู้อื่นเป็นสุข ปรารถนาช่วยให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ ยินดีเมื่อเห็นเขามีความสุข ด้วยจิตใจที่เป็นกลางวางเฉยเมื่อได้ให้ไม่ติดตาม หรือปรารถนาผลตอบแทนใด ๆ กลับมา
จงสร้างความรักให้เกิดมีขึ้นภายในใจเรา แล้วนำเอาความรักนั้นส่งต่อให้ทุก ๆ คน ที่อยู่รอบตัวเรา ไม่มีที่ใดในโลกที่ปราศจากความรักหากเรารู้จักที่จะมองและเปิดใจสัมผัสมัน อย่ามัวแสวงหาคู่รัก แต่จึงทำตนให้เป็นที่รักด้วยเมตตาจิตอันไพบูลย์ไม่มีที่สุดไม่มีประมาณกันเถิด..."
(ติกฺขปัญฺโญ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น