เรียนรู้ธรรมกลางกรุง ๒

สิ่งที่สองที่ได้เรียนรู้จากเมื่อวาน( ๑ ธ.ค.๕๕) คือ คนที่แพ้แล้วถอยนั้น มาจากการที่ตนเองกระโดดลงไปอยู่ในสิ่งที่เห็น ไปเป็นเจ้าของของความรู้สึกที่เกิดจึงมีความรู้สึกทุกข์ใจหดหู่ใจจนไม่อาจจะทนได้จึงต้องใส่เกียร์ถอยออกมา แต่การถอยนั้นไม่ใช่มีเพียงชนิดที่ยอมแพ้อย่างที่คนทั่วๆไปเข้าใจอย่างเดียว

หากแต่ยังมีการยอมถอยอีกชนิดหนึ่งที่ตรงกันข้ามกับชนิดแรกอย่างสิ้นเชิง นั่นคือถอยออกมาเป็นผู้รู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เป็นผู้ดูอยู่ห่างด้วยจิตใจที่ตั้งมั่นสงบเย็นจะมีแต่ความสุขที่เอิบอาบอยู่ทุกขณะ ไม่ว่าจะเห็นอะไร จะรู้สึกอะไร เราก็ไม่ไปหยิบฉวยสิ่งที่เห็น หรือความรู้สึกนั้นว่าเป็นเรา เป็นของเรา จิตใจก็โปร่งโล่งเบา มีความสุขทุกขณะ

....จำไว้!! ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอย่าเข้าไปคลุกไปจมอยู่กับมันจนเห็นว่ามันเป็นเรา เป็นของเรา แต่ให้ถอยออกมาดูอยู่ห่างๆ การเฝ้าดูนั่นมีความสุขกว่าการเข้าไปยึดถือครอบครองนะครับ^_^

(ติกฺขปัญฺโญ)