เรียนรู้ธรรมกลางกรุง ๓

บทเรียนสุดท้ายที่ได้เรียนรู้จากเมื่อวานนี้(๑ ธ.ค.๕๕) คือ เมื่อเราอยู่กับปัจจุบันด้วยการทำความรู้สึกถึงอิริยาบถในขณะปัจจุบันนั้น ๆ ของเราจิตใจจะปลอดโปร่งโล่งเบาขึ้นมาเป็นขณะ ๆ

พอจิตใจเคลื่อนไหวออกไปจากการรับรู้อิริยาบถปัจจุบันเราก็สังเกตดูรู้สึกว่าจิตใจมันเคลื่อนไหวไปนึกคิด พอรู้สึกตัวความคิดมันก็ดับไป

จิตก็กลับมาสัมผัสอยู่กับปัจจุบันขณะที่หายใจเข้า-ออก ในอิริยาบถนั้นๆด้วยความสุขสงบเย็น เห็นทุกอย่างว่า "เช่นนั้นเองๆๆ" ใจก็เป็นอิสระยิ้มออกมาจากภายในตลอดเวลา

(ติกฺขปัญฺโญ)