เบื้องต้นและเบื้องปลาย

ในเบื้องต้นนั้นพระพุทธศาสนาท่านให้มา "เอา" คือ ให้มาเอาบุญ

ทีนี้ปัญหาอยู่ที่ว่า บุญ คืออะไร บุญ นี้ก็คือ เครื่องชำระสันดาน ความดี ความสุข ความประพฤติชอบทางกายวาจาและใจ ซึ่งแสดงออกมาด้วยการกระทำอย่างกว้างๆ ได้ ๓ อย่าง คือ 

๑.การให้การแบ่งปันกับผู้อื่น

๒.การประพฤติชอบทางกาย วาจา 

๓.พัฒนาจิตใจให้เบาบางจากกิเลสทั้งหลาย

เหล่านี้แหล่ะที่ท่านให้มาเอา ซึ่งในการมาเอาบุญนี้เมื่อประพฤติปฏิบัติแล้วย่อมทำให้คนผู้นั้นละชั่วไปได้โดยปริยาย นี่ในส่วนที่ท่านให้มาเอานะ

ส่วนในเบื้องปลายของพระพุทธศาสนานั้นท่านให้มา "ทิ้ง" คือ สลัดของหนักทั้งหลายทิ้งลงเสีย คือ ยึดอะไรไว้ให้ทิ้งสิ่งนั้นเสีย ไม่แบกไม่หาม ไม่ว่าจะเป็นตัวตน ความสำคัญว่าเป็นนั่นเป็นนี่ เช่น ฉันเป็นคนธัมมะธัมโม ฉันเป็นนักปฏิบัติธรรม ฉันเป็นคนดี ฉันเป็นนั้นเป็นนี้ เป็นต้น เหล่านี้แหล่ะนะไม่เอาทั้งนั้น เป็นอะไรมันทุกข์ทั้งหมด เลยท่านให้มาทิ้ง คือไม่เอาบุญก็ไม่แบก บาปก็ไม่หาม ดีก็ไม่เอา ชั่วก็ไม่เอา นี่ลองพิจารณาดูนะ

เมื่อที้งแล้วมันก็เบา เบามันก็ลอยไปอยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง อยู่เหนือโลก เหนือเกิดเหนือตาย เหนือดี เหนือชั่ว เหนือบุญ เหนือบาป ที่ว่าเหนือนี่ไม่ใช่ตัวเหาะลอยไปแบบซุปเปอร์แมนนะ แต่มันอยู่เหนือด้วยจิตด้วยใจด้วยสติปัญญา นี่แหล่ะคือเบื้องปลายแห่งพระพุทธศาสนา นี่แหล่ะบรมธรรม นี่แหล่ะบรมสุข สุขที่ไม่อาจกกลับกำเริบมาทุกข์ได้อีก.

-ครูเบิร์ด- (ส.น. ติกฺขปัญฺโญ)

ศีลเครื่องรักษาธรรม

วันนี้วันพระ แรม ๘ ค่ำ เดือน ๔ รักต่างพากันรักษาศีล ๕ ตลอดวันและคืนหนึ่งให้บริบูรณ์ไม่ด่างพร้อยเถิด 

ด้วยศีลนี้เป็นที่มากแห่งโภคทรัพย์ ศีลนี้เป็นสิ่งที่ยังให้เกิดสุขในปัจจุบันอันเกิดจากการไม่เบียดเบียน ศีลนี้เป็นเบื้องต้นแห่งหนทางไปสู่ความดับทุกข์สิ้นเชิง

ศีลสิกขา คือ บทฝึกหัดพัฒนาตนเองให้บังเกิดความประพฤติที่ถูกต้องทางกาย ทางวาจา จนกระทั่งนำไปสู่ความเป็นปกติทางจิตทางวิญญาณ 

การไม่ประพฤติผิดจากบทฝึกที่เราตั้งใจเอาไว้ทั้งทางกาย ทางวาจา อันได้แก่ การไม่ฆ่าไม่เบียนเบียนชีวิต การไม่ลัก ไม่ช่อโกง ไม่เอาสิ่งของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้ การไม่แย่งชิงของรักของคนอื่นหรือผิดลูกเขาเมียใคร การไม่พูดปด พูดหยาบ พูอส่อเสียด พูดเพ้อเจ้อ การไม่ดื่มสุราของมึนเมาและยาเสพติดทุกชนิด นี้เรียกว่าศีลหรือข้อวัตรปฏิบัติของเรานั้นไม่ขาด

ส่วนการรักษาจิตใจให้เป็นปกติไม่กระทำกรรมทางใจ คือ ไม่คิดพยาบาท อาฆาต ไม่คิดเพ่งเล็งทรัพย์หรืออยากได้ของเขา และมีความเห็นที่ถูกต้องรู้เหตุ รู้ผล รู้ตามความจริง เห็นอริยสัจว่านี่ทุกข์ นี่เหตุให้เกิดทุกข์ นี่ความดับทุกข์ นี่หนทางไปสู่ความดับทุกข์ การกระทำใจให้ถูกต้องนี้เรียกว่าการ ยังศีลมิให้ด่างพร้อย 

ขอท่านทั้งหลายจงพิจารณาโดยละเอียดรอบคอบ ตั้งสติคอยระวังรักษาจิตไว้ตลอดวันหนึ่งคืนหนึ่งเถิด ย่อมจักเกิดอานิสงส์มากมายหลายประการ ขอจงตั้งใจ.

(ส.น. ติกฺขปัญฺโญ)