เหตุแห่งความสุข..และควาทุกข์

อันว่าสุข นั้นสุขได้ เมื่อใจพอ
มิใช่รอ แต่ขอ เป็นมือผลาญ
ปัจจุบัน ที่มีอยู่ ไม่ยืนนาน
อย่ามัวคลาน ตามใจตัว จนชั่วกาล

ในวันนี้ มีสิ่งใด ให้พอจิต
อย่าไปคิด ลุ่มหลง จงอาจหาญ
จงยืนหยัด ความถูกต้อง อยู่ชั่วกาล
อวสาน ความทุกข์ ด้วยปัจจุบัน

...

ที่หายใจ ออกเข้า คอยรู้สึก
จิตคิดนึก สิ่งใด อย่าเหหัน
หมั่นรู้สึก ที่กายใจ ทุกวี่วัน
รู้สึกนั้น คือรู้แจ้ง แทงทุกข์เอยฯ

(ติกฺขปัญโญ)