พรหมลิขิตน่ะไม่มีจริงหรอกนะ เพราะพรหมไม่ได้มีหน้าที่ขีดเขียนอะไรนอกจากเสวยสุขจากผลของสมาธิที่ตนบำเพ็ญมาเท่านั้น แต่ถ้าหากจะมองหาอะไรสักอย่างมาทำหน้าที่นี้เพื่อให้เรารู้สึกมีที่พึ่งล่ะก็ ต้องกรรมลิขิตหรือการกระทำของเรานั่นเองที่ลิขิตขีดเขียนชีวิตเราให้เป็นไป ดังนั้นเรามีทางเลือกได้ ๒ทาง คือ ๑.นั่งพร่ำเพ้อรำพันไปเรื่อยๆเพื่อรอรับการดลบันดานจากอะไรสักอย่างหรือยอมแพ้ต่อผลของการกระทำในครั้งก่อนๆหรือชาติหนไหนไปเรื่อยๆ ซึ่งรู้ไม่ได้ว่ามันจะเกิดผลอะไรเพราะก็จำเหตุที่ทำไม่ได้เสียแล้ว หรือ ๒.ทำหน้าที่สร้างเหตุใหม่ที่สมควรแก่ผลสำหรับตนเอง ไม่มัวนั่งรอคอยให้ใครหรืออะไรบันดาล จึงเรียกว่าลิขิตชีวิตด้วยตนเอง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น